Asterix & Obelies op reis - Deel 3 (Myanmar)
Blijf op de hoogte en volg Lies
25 November 2015 | Myanmar, Mandalay
Onze reis naar Bangkok begon al goed met een vlucht waarin de piloot in gebrekkig Engels omriep dat we moesten omkeren, het vliegtuig op hoge snelheid daalde en de medepassagiers nerveus hun noodpapieren erbij haalden. Gelukkig was het technisch probleem snel verholpen en konden we de reddingsvesten onder de stoelen laten zitten. Tijdens ons verblijf in Bangkok hebben we ons vooral bezig gehouden met de nodige dingen regelen en het leegdrinken van buckets. Al snel reisden we door naar het noorden om Chiang Mai en Pai te bezoeken.
In Chiang Mai lieten we ons in allerlei ongemakkelijke posities leggen tijdens een oil-massage, gedroegen we ons als kleine aapjes tijdens het ziplinen in de jungle en verbleven we een dagje tussen 65 ollie's in een olifanten rescue centrum. Vooral dit laatste was voor As een echt een droom die uitkwam! In dit centrum, dat mishandelde olifanten opvangt en ze een mooi thuis bezorgt, mochten we meehelpen met het voeren en het wassen van deze tientonners terwijl ze ondertussen vrolijk met elkaar speelden. Nadat we de ollie's vaarwel hadden gezegd reisden we door naar Pai, een relaxt hippiedorpje. Om het 'echte' hippiegevoel te krijgen sliepen we in een hutje op bedjes van bamboe terwijl we een prachtig uitzicht op het dal hadden. Echter bleken deze hutjes iets minder praktisch op het moment dat Lies ziek werd (wellicht van de gefrituurde kakkerlak) en de wc onderaan de berg lag. In Pai hebben we lekker op scooters rondgereden, gezwommen bij de watervallen en Halloween gevierd in ons dubieuze hostel.
Ondanks dat we het enorm naar onze zin hebben gehad in Thailand zat er ook een keerzijde aan dit verhaal. Zo hebben we het welbekende sekstoerisme en illegale drugspraktijken met eigen ogen gezien en zagen we wat voor invloed het toerisme heeft op het land. Dit gaf ons veel stof tot nadenken. Daarnaast beseften we ons ook hoe erg we iedereen thuis missen en dat het reizen niet langer vakantie vieren is. Het reizen is nu ons leven geworden en dit leven kent net als in Nederland, ook z'n ups en z'n downs.
Een typisch downmomentje was het moment dat we aankwamen in Yangon (Myanmar) nadat we drie uur hadden geslapen en allebei onze pinpassen niet bleken te werken, Astrid haar boek in het riool onder ons bed viel en Lies voor de verandering weer eens iets ongelofelijk smerigs at. Andere downmomentjes waren Astrids meloenenhoofd na 3 weken pinda-olie eten en het daaropvolgende ziekenhuisbezoek, de tientallen reusachtige spinnen en het verlies van de mobiele telefoon van Astrid in Yangon, waarbij er tijdens het proces-verbaal een gevangene bij moest worden gehaald om te dienen als tolk.
Maar deze downmomentjes vallen in het niet bij de overweldigende ups die we hebben gehad in Myanmar! We vonden het heel gaaf om in een land te zijn dat nog zo puur is en waarvan de bevolking ondanks de armoede ontzettend vriendelijk, behulpzaam en gastvrij is. We doken echt in het Birmese leven; zo bezochten we schooltjes, weeshuizen, kloosters en probeerden we het lokale vervoer en voedsel uit (niet altijd zonder gevolgen). Het feit dat er voor het eerst in 25 jaar vrije verkiezingen werden gehouden, een hele speciale gebeurtenis voor de bevolking, maakte het een extra bijzonder tijd voor ons om hier te reizen. Naast de zichtbare verkiezingsparade's kon je ook de spanning en de hoop van de bevolking voelen.
De openheid van de Birmezen en de nieuwsgierigheid van ons leidden tot vele persoonlijke en waardevolle gesprekken over bijvoorbeeld de verkiezingen, de cultuur en hun levenswijze. Gesprekken konden plotseling een onverwachte wending krijgen zoals een omaatje dat droomt van democratie en ons tegelijkertijd bloedserieus een banaan aan bied onder het mom; 'single ladies like banana'. Of het gesprek dat we hadden met een weeskind van 19 die ons vertelde over zijn verschrikkelijke geschiedenis (en ons tot tranen roerde) maar daarna vertelt hij de droom heeft om net zo'n grote danser als zijn voorbeeld Justin Bieber te worden. Of het praatje met een vredig ogende monnik die zich even later extremistisch uitlaat over de Mohinka's (de islamitische minderheid), die naar zijn mening alleen maar voor problemen zorgen en niet thuis horen in Myanmar.
Naast onze favoriete bezigheid, praten, hebben we ook enorm veel bijzondere dingen gezien en gedaan. Zo zagen we werkelijk van alles voorbij komen; koeien die tussen de auto's doorlopen op de snelweg, kraampjes die organen verkopen op straat, hele families op 1 scooter, overvolle tractors en talloze mensen die ongegeneerd rochelen op straat om het gekke rode spul dat ze eten kwijt te raken. We hebben adembenemende zonsopgangen en -ondergangen gezien terwijl we uitkeken over de honderden tempels van Bagan en de 1200 meter lange U Bein Bridge. Ook de treinrit van Hsipaw naar Pwyin Oo Lwin was een hele beleving; we waanden ons terug in de tijd terwijl we heen en weer schommelend (het leek net alsof Lies op een op hol geslagen paard zat) langs allerlei kleine dorpjes met zwaaiende mensen kwamen.
Een geweldige afsluiter van onze reis door Myanmar was het Inle Lake en het jaarlijkse ballonnenfestival dat daar in de buurt plaatsvond. Op dit grote festival konden we ons goed indenken hoe celebrity's zich voelen (kon Astrid sowieso al na haar musicvideo) aangezien meisjes 'I love you' riepen, mannen 'Can I kiss you' vroegen en er van alle kanten verzoekjes kwamen om met ons op de foto te mogen. De ballonnen vol met prachtig vuurwerk, waren een knallend afscheid van een knallend land (deze filosofische zin komt van Lies).
In Chiang Mai lieten we ons in allerlei ongemakkelijke posities leggen tijdens een oil-massage, gedroegen we ons als kleine aapjes tijdens het ziplinen in de jungle en verbleven we een dagje tussen 65 ollie's in een olifanten rescue centrum. Vooral dit laatste was voor As een echt een droom die uitkwam! In dit centrum, dat mishandelde olifanten opvangt en ze een mooi thuis bezorgt, mochten we meehelpen met het voeren en het wassen van deze tientonners terwijl ze ondertussen vrolijk met elkaar speelden. Nadat we de ollie's vaarwel hadden gezegd reisden we door naar Pai, een relaxt hippiedorpje. Om het 'echte' hippiegevoel te krijgen sliepen we in een hutje op bedjes van bamboe terwijl we een prachtig uitzicht op het dal hadden. Echter bleken deze hutjes iets minder praktisch op het moment dat Lies ziek werd (wellicht van de gefrituurde kakkerlak) en de wc onderaan de berg lag. In Pai hebben we lekker op scooters rondgereden, gezwommen bij de watervallen en Halloween gevierd in ons dubieuze hostel.
Ondanks dat we het enorm naar onze zin hebben gehad in Thailand zat er ook een keerzijde aan dit verhaal. Zo hebben we het welbekende sekstoerisme en illegale drugspraktijken met eigen ogen gezien en zagen we wat voor invloed het toerisme heeft op het land. Dit gaf ons veel stof tot nadenken. Daarnaast beseften we ons ook hoe erg we iedereen thuis missen en dat het reizen niet langer vakantie vieren is. Het reizen is nu ons leven geworden en dit leven kent net als in Nederland, ook z'n ups en z'n downs.
Een typisch downmomentje was het moment dat we aankwamen in Yangon (Myanmar) nadat we drie uur hadden geslapen en allebei onze pinpassen niet bleken te werken, Astrid haar boek in het riool onder ons bed viel en Lies voor de verandering weer eens iets ongelofelijk smerigs at. Andere downmomentjes waren Astrids meloenenhoofd na 3 weken pinda-olie eten en het daaropvolgende ziekenhuisbezoek, de tientallen reusachtige spinnen en het verlies van de mobiele telefoon van Astrid in Yangon, waarbij er tijdens het proces-verbaal een gevangene bij moest worden gehaald om te dienen als tolk.
Maar deze downmomentjes vallen in het niet bij de overweldigende ups die we hebben gehad in Myanmar! We vonden het heel gaaf om in een land te zijn dat nog zo puur is en waarvan de bevolking ondanks de armoede ontzettend vriendelijk, behulpzaam en gastvrij is. We doken echt in het Birmese leven; zo bezochten we schooltjes, weeshuizen, kloosters en probeerden we het lokale vervoer en voedsel uit (niet altijd zonder gevolgen). Het feit dat er voor het eerst in 25 jaar vrije verkiezingen werden gehouden, een hele speciale gebeurtenis voor de bevolking, maakte het een extra bijzonder tijd voor ons om hier te reizen. Naast de zichtbare verkiezingsparade's kon je ook de spanning en de hoop van de bevolking voelen.
De openheid van de Birmezen en de nieuwsgierigheid van ons leidden tot vele persoonlijke en waardevolle gesprekken over bijvoorbeeld de verkiezingen, de cultuur en hun levenswijze. Gesprekken konden plotseling een onverwachte wending krijgen zoals een omaatje dat droomt van democratie en ons tegelijkertijd bloedserieus een banaan aan bied onder het mom; 'single ladies like banana'. Of het gesprek dat we hadden met een weeskind van 19 die ons vertelde over zijn verschrikkelijke geschiedenis (en ons tot tranen roerde) maar daarna vertelt hij de droom heeft om net zo'n grote danser als zijn voorbeeld Justin Bieber te worden. Of het praatje met een vredig ogende monnik die zich even later extremistisch uitlaat over de Mohinka's (de islamitische minderheid), die naar zijn mening alleen maar voor problemen zorgen en niet thuis horen in Myanmar.
Naast onze favoriete bezigheid, praten, hebben we ook enorm veel bijzondere dingen gezien en gedaan. Zo zagen we werkelijk van alles voorbij komen; koeien die tussen de auto's doorlopen op de snelweg, kraampjes die organen verkopen op straat, hele families op 1 scooter, overvolle tractors en talloze mensen die ongegeneerd rochelen op straat om het gekke rode spul dat ze eten kwijt te raken. We hebben adembenemende zonsopgangen en -ondergangen gezien terwijl we uitkeken over de honderden tempels van Bagan en de 1200 meter lange U Bein Bridge. Ook de treinrit van Hsipaw naar Pwyin Oo Lwin was een hele beleving; we waanden ons terug in de tijd terwijl we heen en weer schommelend (het leek net alsof Lies op een op hol geslagen paard zat) langs allerlei kleine dorpjes met zwaaiende mensen kwamen.
Een geweldige afsluiter van onze reis door Myanmar was het Inle Lake en het jaarlijkse ballonnenfestival dat daar in de buurt plaatsvond. Op dit grote festival konden we ons goed indenken hoe celebrity's zich voelen (kon Astrid sowieso al na haar musicvideo) aangezien meisjes 'I love you' riepen, mannen 'Can I kiss you' vroegen en er van alle kanten verzoekjes kwamen om met ons op de foto te mogen. De ballonnen vol met prachtig vuurwerk, waren een knallend afscheid van een knallend land (deze filosofische zin komt van Lies).
-
25 November 2015 - 12:02
Tom:
Hey kleine grote wereldreizigers,
Weer een geweldig verhaal om te lezen!!! Wat bijzonder dat jullie in Myanmar waren tijdens de verkiezingen en mooi hoe jullie het land door trekken. Natuurlijk weet ik wat een geweldig mooi land Myanmar is met hele vriendelijke mensen maar jullie maken het toch weer heel mooi mee. Jullie staan echt dicht bij de mensen en hebben er mooi contact mee. Ga vooral zo door gedurende de rest van jullie reis!
Daarnaast zijn jullie niet de enige waarbij het steeds meer doordringt dat het geen vakantie is van jullie maar echt een lange reis. Wij hier in Nederland (ik in ieder geval heel erg) missen jullie!!! Gelukkig kunnen we via dit blog toch nog met jullie meegenieten.
Heel veel plezier nog dames en hou ons goed op de hoogte! We wachten elke keer vol spanning op weer een update.
Dikke kus van jullie grote broer!
-
25 November 2015 - 13:09
Mark:
Hoi Dames,
heerlijk om jullie verhalen te lezen en wat een mooie ervaringen hebben jullie weer opgedaan in deze landen. Veel van wat jullie schrijven is voor mij herkenbaar, want het land Myanmar is echt geweldig. Dat jullie juist daar in de verkiezingstijd zijn geweest is natuurlijk uniek, bewaar die herinneringen net als het knallend afscheid van het land. Hopelijk zijn jullie ervaringen de komende tijd ook zo enerverend en fascinerend.
Tot in Nieuw Zeeland, dan gaan we samen met jullie dat land verkennen.
Groet Mark -
25 November 2015 - 14:33
Marianne:
Hallo Lies en Astrid,
Op de valreep nog even jullie belevenissen in Thailand en Birma gelezen. Wij vertrekken vandaag nl. voor onze vakantie in Argentinië en Chili. Gelukkig waren jullie net op tijd weg in Birma, althans ik las in de krant over een natuurramp in Birma. Maar dat was misschien niet in toeristengebied. Ik geloof dat dit bij de jademijnen in het noorden was. Waar de mensen overigens ook onder mensonterende omstandigheden werken. Maar jullie schrijven al iets over de schaduwkanten die je als toerist minder snel ziet. Ook heel goed om de downs met ons te delen. Dat herken ik heel erg van onze reizen. Gelukkig ben je met elkaar en heb je zelden tegelijk een downmoment, Mooi ook dat jullie een omslag hebben gemaakt van vakantie naar nieuwe manier van leven. Dat komt vast wel goed met jullie.
Lies, alvast gefeliciteerd, dat is maandag al, en een fijne verjaardag ver weg in den vreemde.
Marianne -
25 November 2015 - 16:25
Irene Ilbrink:
He lieve schat en natuurlijk ook Astrid,wat een mooie verhaal weer, ik geniet ervan als ik dit allemaal lees, en die foto's ook heel mooi , Ik Maud en Ger wensen jullie nog een mooie reis,en zoals ik heb begrepen komen Mark en Charlotte in januari, dat is ook fijn om je ouders even te zien.[niet te lang] grapje. veeeeeeel liefs en geniet ervanxxxxxxxxxxxxxxxxxx irene nogmaals xxxxx
-
25 November 2015 - 16:35
Dianne:
Jepie, meiden, wat een geweldig verslag !!!Zoveel unieks, waardevols en buitengewoons tussen al dat "gewoons"; Niet alleen jullie, maar wij ook krijgen stof tot nadenken... Ik kan nu niet meer zeggen :"geniet maar volop!", het is nu "leef en beleef volop. Wees als een spons en vul je met alles wat je op je verdere weg wilt meenemen!"
Ik neem aanstaande maandag een lekkere borrel op jou gezondheid, lieve nicht van me. Maar er iets leuks van met Astrid en met degene die er op dat moment bij je zijn.
Liefs
Dianne -
25 November 2015 - 21:01
Charlotte:
Lieve meiden,
Weer een geweldig verhaal van jullie belevenissen in het prachtige Myanmar. Zoals Tom en Mark ook al schreven is het voor ons heel bijzonder dat jullie in het land zijn geweest waar wij 2 jaar geleden met Tom en Niek waren. Het klinkt allemaal heel bekend maar toch ook anders, vooral jullie contacten met de Birmese bevolking zijn heel bijzonder, evenals de verkiezingen die jullie van dichtbij hebben meegemaakt. Nu weer op zoek naar nieuwe avonturen, vrienden uit Nederland die langs komen en straks onze Tom. Geniet er van! xxx -
25 November 2015 - 21:19
Loes En Hetty:
Hoi meiden,weer bedankt voor jullie belevenissen.Myanmar was voor ons het meest bijzondere land waar we waren. In februari waren de mensen al bezig met de verkiezingen. Heel bijzonder omdat voor het eerst vrouwen mochten stemmen. Nu maar afwachten of de verkiezingen opleveren wat men ervan hoopte omdat de militairen altijd nog een kwart van de plekken in blijft nemen. Het blijft een fascinerend land. Zelf hebben we ons niet gewaagd aan krekels en andere lekkernijen. Ook hier is nu volop aandacht voor het eten van insecten als vleesvervangers. Wij waren samen met Marianne en de ouders van Lies voor het eerst bij Glow. Wel koud en precies op tijd weer in de auto voor de regen viel. Die avond waren ook de aanslagen in Parijs, waar jullie waarschijnlijk ook wel wat van meegekregen hebben.
Ook zijn we even bij Tom geweest een leuk huis!
We wensen jullie een leuk verjaarsfeestje en nog vele mooie belevenissen toe.
Liefs, Loes en Hetty -
28 November 2015 - 15:45
Marion:
Ha Lies, het was weer een geweldig mooi verhaal. Een schat aan ervaringen doen jullie op. Nog heel veel reisplezier!!! Marion en Sjeng -
30 November 2015 - 19:05
Josephine En Henny:
Hallo Dames. Wat een belevenis en wat een mooi verhaal. Ik kan me voorstellen dat dit niet echt vakantie vieren is, omdat jullie zoveel beleven en zien en meemaken dat het soms duizelt.
En kan me voorstellen dat de spons vol gezogen is, en dat je denkt wat hebben wij het goed voor elkaar hier.
Die down gevoelens zolang die komen en ook weer gaan dan zit het wel snor. Goed dat er skype bestaat.
ghighi. Ik wens jullie nog heel veel mooie in indrukwekkende momenten toe en ook even aan jullie zelf denken zodat de accu weer op geladen kan worden. Groetjes uit regen en stormachtig Mestreech.. -
03 December 2015 - 00:19
Tante Ria Van De Dommelsche Watermolen:
Dag Lies en Astrid, Heb jullie gevonden. Heel leuk zo ver weg om jullie reisverslag te volgen.
Van harte wens ik jullie veel reisgenot. Geniet met volle teugen
hartelijke groet ...Tante Ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
