Asterix & Obelies op reis - Deel 1 (Indonesie)
Blijf op de hoogte en volg Lies
04 Oktober 2015 | Indonesië, Sanur
Na maanden van voorbereiden, te vroege bezoekjes aan de ambassade, het halen van alle allergiemedicijnen en natuurlijk afscheid nemen van iedereen die ons lief is, was het eindelijk zo ver! Na een nacht waarin we vrijwel niet geslapen hebben van de spanning vertrokken we die ochtend heel vroeg naar schiphol. Met een brok in onze keel keken we nog een keer achterom naar het 'Hello Goodbye' team dat er stond om ons uit te zwaaien voordat we de door de douane gingen, op weg naar ons grote avontuur!
Een lange reis later, waar we overigens al een bekende van Astrid achter ons hadden zitten in het vliegtuig, kwamen we aan in Bali. Onze eerst bestemming zou Kuta zijn, een plek dichtbij het vliegveld en met een strand, zodat we even op adem konden komen. Maar niets bleek minder waar. Kuta bleek een soort Lloret de Mar te zijn voor Australische zatlappen en de locals probeerden je op hardnekkige wijze geld afhandig te maken. Na een middagje surfen, een potje poolen met de Nederlandse jongens die we hadden leren kennen en een goochelshow op onze tweede avond, besloten we dat we dag erna zouden vertekken naar Sanur.
De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hieeer! Hoera, na een reisje met het shuttle busje hebben we eindelijk het walgelijke Kuta achter ons gelaten en zijn we aangekomen in het prachtige (en luxe) Sanur. Al snel hadden we een goedkope home-stay gevonden, dat in schril constrast stond met alle luxe resorts die aan de boulevard liggen. In Sanur keken we onze ogen uit; een prachtig strand zonder opdringerige locals, mooie huisjes in de zee en duizenden krabben! We besloten het er de komende twee dagen eens goed van te nemen en trakteerden onszelf op de cocktail happy hours van de resorts, een massage en leuke live muziek in barretjes. In Sanur bleek Lies overigens een nieuwe grote liefde te hebben gevonden; de actioncam met bijbehorende selfiestick waarmee ze graag rondjes draait.
Na twee dagen hadden we Sanur wel weer gezien en vertrokken we naar het binnenland om het culturele Ubud te gaan bekijken. Eenmaal aangekomen in Ubud wist Lies de weg naar de home-stay wel 'even' te vinden, tot groot verdriet van Astrid die daardoor een halfuur met haar backpack met bakstenen kon sjouwen. Snel maakten we ons in onze kamer klaar om op pad te gaan en op deze manier nog zoveel mogelijk te kunnen zien die dag. De 'highlight tours' die werden aangeboden door de kraampjes op straat vonden we wat te duur dus we besloten te onderhandelen met een lokale taxichauffeur, Agun. Niet alleen was dit veel goedkoper, ook hadden we interessante gesprekken met hem over hemzelf, zijn geloof en de Balineze cultuur. Agun bracht ons die middag langs 4 mooie, maar heel toeristische plekjes (twee tempels, een waterval en de rice terraces) waarbij vooral de waterval en de rice terraces indruk hebben gemaakt. Ook het prachtige compliment dat Astrid kreeg over haar fried noodle hair viel in de smaak (overigens een compliment dat ze dagelijks in ontvangst mocht nemen). De dag erna besloten we het over een andere boeg te gooien en wilden we Ubud en de omgeving op onze eigen manier verkennen door een scooter te huren. En wat was dat geweldig! Het was heerlijk om de vrijheid te hebben om overal naartoe te kunnen rijden en op deze manier ook de niet-toeristische plekjes te ontdekken en van de natuur te genieten. Nadat we aapjes hadden gekeken in Monkey Forrest zijn we op de bonnefooi de stad uitgereden en zo terecht gekomen in een schattig dorpje met hele vriendelijke inwoners dat omringd werd door de meest prachtige rijstvelden en stukjes ongerepte natuur.
Omdat we een ietwat strakke planning hadden, moesten we Ubud ook na 2 dagen vaarwel zeggen en vertrokken we naar een noord-oost kustplaatsje Amed. In Amed bleken bijna geen toeristen te zijn en de mensen die er waren kwamen er om te snorkelen of te duiken. Nadat we een middagje hadden onderhandeld zijn we op het (zwarte) strand gaan genieten van een mooie zonsondergang en een frisse duik. Die avond zijn we met een 55 jarige free-diver naar een reggaefeestje geweest waar we met de voetjes in het zand en een arak (lokaal ondefinierbaar drankje) in de hand hebben staan dansen. De ochtend erna moesten we vroeg op want we zouden gaan snorkelen (cadeautje van Wybe en Iris, super tof!). Naast de nodige lachbuien om elkaars lompigheid en belachelijke hoofdjes hebben we prachtige vissen, een japans wrak en mooi koraal gezien. Een echt hoogtepunt dus! Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan aangezien we de dag erna de oversteek zouden maken naar Lombok om Mount Rinjani te gaan beklimmen.
De boottocht over de ruige zee naar Lombok begon in de vroege ochtend en viel voor ons, in tegenstelling tot andere bootpassagiers, alleszins mee. Op het moment dat we van de boot afkwamen werden we gelijk opgepikt door een mannetje dat ons naar Sanaru zou brengen, een plekje aan de voet van de Rinjani. Dat mannetje overtuigde ons ervan om meteen een ticket terug naar Bali te kopen omdat we anders nooit meer weg zouden komen. Zo goedgelovig als wij waren kochten we een veels te duur ticket, maar ach dat zijn beginnersfoutjes. Bij aankomst van het hotel viel ons al meteen op dat het nogal een rommeltje was. De douche was geen douche, de stroom viel uit en er kwam geen uitleg over de tocht die we de dag erna zouden gaan maken. Gelukkig maakte het uitzicht dat we hadden veel goed. Na een bezoekje aan twee waanzinnig mooie watervallen zijn we op tijd gaan slapen. De ochtend erna stonden we in alle vroegte op om met onze groep te beginnen aan de driedaagse klim naar de top van de Rinjani op 3726m hoogte.
Op dag 1 van de trekking hebben we, samen met porters die 30 kilo (!!) aan benodigdheden moesten dragen (hier hebben we ons enorm schuldig over gevoeld), zo'n 8 uur omhoog gelopen naar onze eerste slaapplek. Hoog boven de wolken werden de tentjes opgezet en daar konden we genieten van een mooie zonsondergang. Na het eten werden de tentjes meteen dicht geritst tegen de kou en werd er getracht om nog wat uurtjes slaap te pakken voordat we midden in de nacht op moesten staan om het laatste stuk naar de top te beklimmen. Om 2 uur 's nachts stonden we op en vanaf dat moment werd het echt menes. Zonder gids moesten we een aantal uur door het pikkedonker lopen en bij iedere meter omhoog werd de lucht ijler en ijziger. De laatste meters omhoog waren veruit het zwaarst. Bij iedere twee stappen die je zette, deed je er automatisch een achteruit door de ondergrond van brokken steen. Onderweg vielen mensen neer en iedereen had een 'blank face', het leek net een scene uit de Titanic. Helaas waren we net te laat om de zonsopgang te zien op de top dus hebben wij hem vanaf de zijkant moeten bekijken. Echter lieten we ons daardoor niet uit het veld slaan en zijn we hand in hand verder geklommen naar de top die we hebben bereikt op pure wilskracht en doorzettingsvermogen. Qoutes die hierbij de revue passeerden waren: 'Ik geef mijn leven een nul' en 'Ik kan niet meer!'. Na het bereiken van de top werd het tijd om terug te keren naar het basiskamp waarbij we konden zien wat voor gevaarlijke route we hadden afgelegd. Helaas voor ons hield de dag toen nog lang niet op, hij was pas juist begonnen. We moesten eerst helemaal afdalen naar het meer en de hotsprings in de krater om vervolgens weer uren omhoog te klauteren naar boven (quote: 'It's supposed to be fun right?! And now it's not fun anymore!'). Gelukkig konden we hierbij rekenen op de support van de rest van de groep, waaronder 2 leuke Nederlanders en 2 Canadezen. Nadat we die dag zo'n 15uur hadden gelopen, werden wederom de tentjes opgezet. Deze nacht hadden we wat minder geluk met het weer want er speelde een flinke zandstorm op (quote: 'Dit is de ergste nacht van mijn leven'). Na een nachtje zandhappen zijn we 's ochtends weer vroeg vertrokken om de afdaling te maken naar de voet van de berg. Als vieze biggetjes zijn we uitgeput, heelhuids en trots aangekomen bij het eindpunt.
Na de trekking zijn we als een stel oude oma's naar Gili Air gegaan om daar bij te komen. Hier kregen wij het verschikkelijke nieuws uit Nederland te horen dat onze vriendin Charlotte was overleden. We hebben toen besloten om door te gaan met onze reis en op onze eigen manier afscheid van haar te nemen. Een moeilijke keuze om te maken aangezien we het liefst bij iedereen in Nederland wilden zijn en ons ervan bewust waren hoeveel we iedereen misten. In de 4 dagen die volgden hebben we geprobeerd om het verdriet een plekje te geven.
Na Gili Air zijn we met de boot naar Gili Trawagan gegaan, een eiland dat bruist van de mensen en een leuk nachtleven kent. Op Trawagan werden we herenigd met de twee leuke Canadeze meiden die we hebben leren kennen op de Rinjani. Samen met hen hebben we gesupt over de zee, turtles gezien, onze eerste yogales genomen en veel nagepraat en gelachen over het Rinjani avontuur. Ook hebben we de vele barren met live muziek onveilig gemaakt waarbij Lies nog even haar oude hockeytrainer Jordi tegen het lijf liep.
Met ons veel te dure ticket zijn we vervolgens weer terug gegaan naar Bali, waarbij we onderweg dolfijnen hebben gezien (!) om daar nog twee daagjes in Seminyak te verblijven. Hier hebben we nog een lekker dagje gesurft en geshopt voordat we het vliegtuig zouden nemen naar het volgende hoofdstuk van ons avontuur; Maleisie!
Een lange reis later, waar we overigens al een bekende van Astrid achter ons hadden zitten in het vliegtuig, kwamen we aan in Bali. Onze eerst bestemming zou Kuta zijn, een plek dichtbij het vliegveld en met een strand, zodat we even op adem konden komen. Maar niets bleek minder waar. Kuta bleek een soort Lloret de Mar te zijn voor Australische zatlappen en de locals probeerden je op hardnekkige wijze geld afhandig te maken. Na een middagje surfen, een potje poolen met de Nederlandse jongens die we hadden leren kennen en een goochelshow op onze tweede avond, besloten we dat we dag erna zouden vertekken naar Sanur.
De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hieeer! Hoera, na een reisje met het shuttle busje hebben we eindelijk het walgelijke Kuta achter ons gelaten en zijn we aangekomen in het prachtige (en luxe) Sanur. Al snel hadden we een goedkope home-stay gevonden, dat in schril constrast stond met alle luxe resorts die aan de boulevard liggen. In Sanur keken we onze ogen uit; een prachtig strand zonder opdringerige locals, mooie huisjes in de zee en duizenden krabben! We besloten het er de komende twee dagen eens goed van te nemen en trakteerden onszelf op de cocktail happy hours van de resorts, een massage en leuke live muziek in barretjes. In Sanur bleek Lies overigens een nieuwe grote liefde te hebben gevonden; de actioncam met bijbehorende selfiestick waarmee ze graag rondjes draait.
Na twee dagen hadden we Sanur wel weer gezien en vertrokken we naar het binnenland om het culturele Ubud te gaan bekijken. Eenmaal aangekomen in Ubud wist Lies de weg naar de home-stay wel 'even' te vinden, tot groot verdriet van Astrid die daardoor een halfuur met haar backpack met bakstenen kon sjouwen. Snel maakten we ons in onze kamer klaar om op pad te gaan en op deze manier nog zoveel mogelijk te kunnen zien die dag. De 'highlight tours' die werden aangeboden door de kraampjes op straat vonden we wat te duur dus we besloten te onderhandelen met een lokale taxichauffeur, Agun. Niet alleen was dit veel goedkoper, ook hadden we interessante gesprekken met hem over hemzelf, zijn geloof en de Balineze cultuur. Agun bracht ons die middag langs 4 mooie, maar heel toeristische plekjes (twee tempels, een waterval en de rice terraces) waarbij vooral de waterval en de rice terraces indruk hebben gemaakt. Ook het prachtige compliment dat Astrid kreeg over haar fried noodle hair viel in de smaak (overigens een compliment dat ze dagelijks in ontvangst mocht nemen). De dag erna besloten we het over een andere boeg te gooien en wilden we Ubud en de omgeving op onze eigen manier verkennen door een scooter te huren. En wat was dat geweldig! Het was heerlijk om de vrijheid te hebben om overal naartoe te kunnen rijden en op deze manier ook de niet-toeristische plekjes te ontdekken en van de natuur te genieten. Nadat we aapjes hadden gekeken in Monkey Forrest zijn we op de bonnefooi de stad uitgereden en zo terecht gekomen in een schattig dorpje met hele vriendelijke inwoners dat omringd werd door de meest prachtige rijstvelden en stukjes ongerepte natuur.
Omdat we een ietwat strakke planning hadden, moesten we Ubud ook na 2 dagen vaarwel zeggen en vertrokken we naar een noord-oost kustplaatsje Amed. In Amed bleken bijna geen toeristen te zijn en de mensen die er waren kwamen er om te snorkelen of te duiken. Nadat we een middagje hadden onderhandeld zijn we op het (zwarte) strand gaan genieten van een mooie zonsondergang en een frisse duik. Die avond zijn we met een 55 jarige free-diver naar een reggaefeestje geweest waar we met de voetjes in het zand en een arak (lokaal ondefinierbaar drankje) in de hand hebben staan dansen. De ochtend erna moesten we vroeg op want we zouden gaan snorkelen (cadeautje van Wybe en Iris, super tof!). Naast de nodige lachbuien om elkaars lompigheid en belachelijke hoofdjes hebben we prachtige vissen, een japans wrak en mooi koraal gezien. Een echt hoogtepunt dus! Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan aangezien we de dag erna de oversteek zouden maken naar Lombok om Mount Rinjani te gaan beklimmen.
De boottocht over de ruige zee naar Lombok begon in de vroege ochtend en viel voor ons, in tegenstelling tot andere bootpassagiers, alleszins mee. Op het moment dat we van de boot afkwamen werden we gelijk opgepikt door een mannetje dat ons naar Sanaru zou brengen, een plekje aan de voet van de Rinjani. Dat mannetje overtuigde ons ervan om meteen een ticket terug naar Bali te kopen omdat we anders nooit meer weg zouden komen. Zo goedgelovig als wij waren kochten we een veels te duur ticket, maar ach dat zijn beginnersfoutjes. Bij aankomst van het hotel viel ons al meteen op dat het nogal een rommeltje was. De douche was geen douche, de stroom viel uit en er kwam geen uitleg over de tocht die we de dag erna zouden gaan maken. Gelukkig maakte het uitzicht dat we hadden veel goed. Na een bezoekje aan twee waanzinnig mooie watervallen zijn we op tijd gaan slapen. De ochtend erna stonden we in alle vroegte op om met onze groep te beginnen aan de driedaagse klim naar de top van de Rinjani op 3726m hoogte.
Op dag 1 van de trekking hebben we, samen met porters die 30 kilo (!!) aan benodigdheden moesten dragen (hier hebben we ons enorm schuldig over gevoeld), zo'n 8 uur omhoog gelopen naar onze eerste slaapplek. Hoog boven de wolken werden de tentjes opgezet en daar konden we genieten van een mooie zonsondergang. Na het eten werden de tentjes meteen dicht geritst tegen de kou en werd er getracht om nog wat uurtjes slaap te pakken voordat we midden in de nacht op moesten staan om het laatste stuk naar de top te beklimmen. Om 2 uur 's nachts stonden we op en vanaf dat moment werd het echt menes. Zonder gids moesten we een aantal uur door het pikkedonker lopen en bij iedere meter omhoog werd de lucht ijler en ijziger. De laatste meters omhoog waren veruit het zwaarst. Bij iedere twee stappen die je zette, deed je er automatisch een achteruit door de ondergrond van brokken steen. Onderweg vielen mensen neer en iedereen had een 'blank face', het leek net een scene uit de Titanic. Helaas waren we net te laat om de zonsopgang te zien op de top dus hebben wij hem vanaf de zijkant moeten bekijken. Echter lieten we ons daardoor niet uit het veld slaan en zijn we hand in hand verder geklommen naar de top die we hebben bereikt op pure wilskracht en doorzettingsvermogen. Qoutes die hierbij de revue passeerden waren: 'Ik geef mijn leven een nul' en 'Ik kan niet meer!'. Na het bereiken van de top werd het tijd om terug te keren naar het basiskamp waarbij we konden zien wat voor gevaarlijke route we hadden afgelegd. Helaas voor ons hield de dag toen nog lang niet op, hij was pas juist begonnen. We moesten eerst helemaal afdalen naar het meer en de hotsprings in de krater om vervolgens weer uren omhoog te klauteren naar boven (quote: 'It's supposed to be fun right?! And now it's not fun anymore!'). Gelukkig konden we hierbij rekenen op de support van de rest van de groep, waaronder 2 leuke Nederlanders en 2 Canadezen. Nadat we die dag zo'n 15uur hadden gelopen, werden wederom de tentjes opgezet. Deze nacht hadden we wat minder geluk met het weer want er speelde een flinke zandstorm op (quote: 'Dit is de ergste nacht van mijn leven'). Na een nachtje zandhappen zijn we 's ochtends weer vroeg vertrokken om de afdaling te maken naar de voet van de berg. Als vieze biggetjes zijn we uitgeput, heelhuids en trots aangekomen bij het eindpunt.
Na de trekking zijn we als een stel oude oma's naar Gili Air gegaan om daar bij te komen. Hier kregen wij het verschikkelijke nieuws uit Nederland te horen dat onze vriendin Charlotte was overleden. We hebben toen besloten om door te gaan met onze reis en op onze eigen manier afscheid van haar te nemen. Een moeilijke keuze om te maken aangezien we het liefst bij iedereen in Nederland wilden zijn en ons ervan bewust waren hoeveel we iedereen misten. In de 4 dagen die volgden hebben we geprobeerd om het verdriet een plekje te geven.
Na Gili Air zijn we met de boot naar Gili Trawagan gegaan, een eiland dat bruist van de mensen en een leuk nachtleven kent. Op Trawagan werden we herenigd met de twee leuke Canadeze meiden die we hebben leren kennen op de Rinjani. Samen met hen hebben we gesupt over de zee, turtles gezien, onze eerste yogales genomen en veel nagepraat en gelachen over het Rinjani avontuur. Ook hebben we de vele barren met live muziek onveilig gemaakt waarbij Lies nog even haar oude hockeytrainer Jordi tegen het lijf liep.
Met ons veel te dure ticket zijn we vervolgens weer terug gegaan naar Bali, waarbij we onderweg dolfijnen hebben gezien (!) om daar nog twee daagjes in Seminyak te verblijven. Hier hebben we nog een lekker dagje gesurft en geshopt voordat we het vliegtuig zouden nemen naar het volgende hoofdstuk van ons avontuur; Maleisie!
-
04 Oktober 2015 - 08:07
Willy Kooijmans:
Lieve meiden,
Wat hebben jullie in korte tijd al veel meegemaakt. Niet te geloven.
Mooi dat we mee kunnen genieten van jullie avonturen.
Veel liefs ook van Paul.
-
04 Oktober 2015 - 10:07
Loulou:
Klinkt heerlijk dames! Haha fried noodle hair.. -
04 Oktober 2015 - 10:26
Charlotte:
Lieve Asterix en Obelies, wat een mooi verhaal, en wat een belevenissen al in de eerste 3 weken! We hadden al via de app mogen genieten van jullie avonturen en de foto's maar nu lezen we ook de details, super! Geniet er van en ik kijk al uit naar de volgende blog XXX -
04 Oktober 2015 - 10:50
Tom Van Den Eijnden:
Hey Toppers,
Wat een geweldig verhaal om te lezen!!! Ik ben echt heel trots op jullie dat jullie de mount Rinjani hebben beklommen, vooral omdat jullie ook nog eens de moeilijke route hebben genomen! Leuk om dingen te lezen die herkenbaar zijn van onze eigen reis maar jullie vinden toch weer nieuwe dingen die wij niet gedaan hebben. Geniet er nog heel veel van dames. Ik kijk er nu alweer naar uit om jullie nieuwe blog te lezen.
Hele dikke kus van Tom vanuit bed met een dikke kater ;) -
04 Oktober 2015 - 11:45
Marianne Kooijmans:
Lieve Lies en Astrid,
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen. In een paar dagen hebben jullie al heel veel gezien en gedaan.
Dat is voor mij al een hele vakantie, al zou ik echt niet meer 15 uur achter elkaar kunnen lopen en dan nog van die zware beklimmingen. Petje af voor jullie conditie en doorzettingsvermogen. Ik hoorde van Char over het verlies van jullie vriendin, vreselijk dat zoiets gebeurt en dat je het op je wereldreis moet horen. Dan besef je pas wat ver weg je bent. Sterkte met dit verdriet en verder toch nog veel plezier toegewenst en een goede verdere reis. Marianne -
04 Oktober 2015 - 11:55
Michelle :
Wat een heerlijke verhalen, mis jullie chima's!;-) Geniet ervan in KL en Borneo en houd ons op de hoogte! Dikke kus -
04 Oktober 2015 - 12:56
Mark V.d. Eijnden:
Hoi dames,
Toppie en harstikke leuk om alles te lezen, super. Geniet er van, al die verschillende landen die jullie nog aandoen. Fijn dat we op deze wijze goed op de hoogte kunnen blijven. Hier is het vandaag lekker weer en we moeten pas laat naar HOD, wellicht de 4-de overwinning op rij.
Groet Mark -
04 Oktober 2015 - 13:36
Irene Ilbrink:
Lieve lies en Astrid
Leuk om alles zo te lezen, we zijn een beetje jaloers Maud en ik , [grapje] geweldig zo een ervaring, geniet ervan ,en nog veel plezier en een goede verdere reis. veel liefs van Maud Irene en Ger dikke dikke kus xxxxxxxx -
04 Oktober 2015 - 20:09
Hetty En Loes:
Hallo meiden,
Ik sluit me aan bij Marianne. Hoe ver je weg bent merk je pas als een geliefde uit je omgeving overlijdt. Wij hebben toen op Bali in Sanur een offertje gekocht en dat in sarong gekleed op het zand de wierook aangestoken, waarna de zee het meenam.
Bali was onze eerste plek waar we starten met reizen.we hebben er de Gunung Agung beklommen. Toen reisden we ook met lokaal veevoer. Nu slapen we wat comfortabeler, maar eten doen we altijd op de pasar malam of bij de kleine tentjes. Nu gaan jullie naar Maleisië ook een schitterend land. Zeker de fondue een keertje proberen. Nog veel mooie avonturen.
Wij hangen aan jullie lippen.
Liefs, Loes en Hetty -
04 Oktober 2015 - 20:54
Fardau:
Super leuk om te lezen! Heel erg herkenbaar allemaal! Zeker die tocht op de Rinjani vulkaan, wat een hel, maar wat een geluksgevoel als je die top bereikt!
Geniet er heel erg van, voor je het weet is het voorbij!! xxx -
04 Oktober 2015 - 20:56
Dianne Coutteure:
Wat heb ik uitgekeken naar jullie eerste verslag! Hartstikke geweldig dat jullie al zo ontzettend veel hebben gedaan, gezien en meegemaakt; ervaringen van hoog naar laag, van super naar zwaar, van mooi naar lelijk. Alles wat het leven te bieden heeft, staat voor jullie klaar. En jullie zijn echt helemaal top, genieten en delen, beslissen en laten varen. Ik neem mijn petje voor jullie af. Zulke inspanningen om naar die top van de Rinjani en zijn 3726m te komen zijn bewonderenswaardig, WAUW, super trots kunnen jullie zijn, en gelukkig dat er dan ook dagen bij zijn zoals snorkelen in Amed en gezellige avondjes (nachtjes) met dansen en leuke mensen om je heen. Wel hard hé, als je dan ook nog het verlies van jullie vriendin moet horen, en het een plek moet geven, maar ik denk dat Charlotte het vast niet gewild zou hebben als je alles op zou geven. In tegendeel: geniet volop, ook voor haar! En ik hoop dat Maleisië jullie heel veel te bieden heeft! Ik kijk nu al uit naar jullie volgende bericht. Dank ook voor de foto's, da's echt super!
Veel liefs en tot de volgende keer !!!!! Dianne
-
04 Oktober 2015 - 21:50
Titie Wiersma :
Lieve meiden dankjewel dat wij mee mogen genieten van jullie reis. Wat een heerlijke belevenissen. We kijken uit naar het volgende verslag. -
05 Oktober 2015 - 23:40
Astrid Van Den Nieuwenhof:
Leuk dames,
en herkenbaar omdat ik pas in Bali ben geweest,
nog veel plezier!!!
Liefs, Astrid -
06 Oktober 2015 - 20:24
Marion De Bresser:
Super leuk om te lezen. Geniet nog van de vele mooie dingen die op jullie pad komen!!!!!! -
07 Oktober 2015 - 21:22
Marielle Elsen:
Hallo meiden, super om jullie blog te lezen ben nu al benieuwd naar het volgende verslag!
Geniet van deze ervaring! Liefs Marielle xxx -
13 Oktober 2015 - 14:25
Eunice Dolmans:
Hoi vrowluij,
Jullie zijn goed bezig daar. Wat een mooie verhalen en ervaringen. Ga zo door en pas goed op jullie zelf! -
13 Oktober 2015 - 19:46
Lia:
Ook ik heb genoten van jullie reisverslag, hoe moedig en voldaan jullie je 1e deel van je reis beleefd hebben. Ik zou het eerlijk gezegd niet aandurven maar niet getreurd op deze manier kan ik toch meesurfen op de melancholische golven (up and downs) vergezichten en andere mooie plaatjes. Geniet van elkaar en al het andere moois om je heen, deze ervaringen neem je mee, for ever, groetjes Dirk&Lia -
15 Oktober 2015 - 21:45
Kim:
Wow, super verhaal!! :-) Geniet!! Xx -
22 Oktober 2015 - 13:52
Josephine :
WoW petje af hoor. Wat een belevenissen en wat een mooi verhaal dat wij mee kunnen genieten. Geweldig.
Wees voorzichtig en geniet met volle teugen en mooie indrukken die niemand van jullie kan afnemen. Respect naar jullie toe. Knuffels en xxx.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
