Asterix & Obelies op reis - Deel 6 (Nieuw-Zeeland)
Blijf op de hoogte en volg Lies
01 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Na vijf geweldige maanden was het tijd om Azië achter ons te laten en aan ons laatste onderdeel van onze reis te beginnen; Nieuw-Zeeland! Aanvankelijk stond dit schitterende land niet op onze planning maar dankzij de ouders van Lies konden we ons avontuur op een geweldige manier afsluiten. Natuurlijk zouden wij Asterix en Obelies niet zijn als de 24uur durende reis naar Nieuw – Zeeland vanuit Vietnam zonder drama zou verlopen dus om deze reden werd Lies vastgehouden op het vliegveld van Sydney in Australië. Iets met een visum dat nog niet orde was waardoor Lies de vlucht niet kon halen.. Gelukkig bleek het probleem redelijk snel verholpen en konden we elkaar op het einde van de dag weer in de armen sluiten en samen Mark en Charlotte (de ouders van Lies) ophalen van het vliegveld. Samen met hen trokken we 3 weken met een bakbeest van een camper van het Noorder- naar het Zuidereiland. En dat was genieten geblazen! Voor ons betekende dit een ‘vakantie in een vakantie’ aangezien wij ons dit keer geen zorgen hoefden te maken over een slaapplek, allergierijk voedsel of krakkemikkige vervoersmiddelen. Ook was het voor ons weer even wennen om in een westers land te zijn na al die maanden gekkigheid in Azië. De aanblik van hele familie op een scooter of het afdingen om de kleinste bedragen werd ingeruild voor campers op degelijke wegen en vaststaande hoge prijzen.
Aangezien we niet zoveel tijd hadden voor het Noordereiland zijn we in een week van Auckland naar Wellington gereden waarbij we een grote tussenstop hebben gehad in Tongariro National Park, ook wel bekend van Lord of the Rings. Hier hebben we een ontzettend mooie wandeling gemaakt door het vulkanische landschap. Gelukkig bleek deze trekking een stuk minder zwaar dan die van een paar maanden geleden op de Rinjani, hadden we geen gids nodig en waren de paden mooi bewandelbaar waardoor Astrid voor de verandering ook kon genieten van het uitzicht op de top.
Karel de Wit werd onderweg ook nog even opgepikt en samen met hem hebben we stinkende zwavelputten bezocht, wijntjes gedronken onder een heldere sterrenhemel en vooral veel gelachen. Want hey, ‘les amis de tes amis sont mes amis’ aldus Charlotte.
Na een week namen we afscheid van Karel en maakten we per veerpont de oversteek naar het Zuidereiland. Dat was genieten geblazen in het zonnetje op het dek tussen opspringende dolfijnen en de wonderbaarlijke fjorden. Ondanks dat Mark begon te wennen aan het links rijden en schakelen (petje af voor deze held!), hadden degene die achterin zaten wat meer moeite met het wennen aan onze camper (aka ons bakbeest). Iedere bocht en heuvel werd gevoeld en aangezien het Zuidereiland gepaard ging met smalle bochtige wegen ging er geen rit meer voorbij zonder bekvechten en kastjes die open vlogen tijdens het rijden. De ellende zette zich 's nachts voort aangezien de hele camper bewoog wanneer Mark zich omdraaide in zijn slaap waardoor Lies menigmaal dacht dat we aan het rijden waren en begon te praten (lees: paniekeren) en slaapwandelen. Gelukkig maakte het landschap waar we doorheen reden maakte echter alles goed. Het zuiden bleek nog mooier te zijn dan het Noordereiland waardoor de heftige ritten afgewisseld werden door de nodige pit-stops om van het uitzicht te genieten! Het was een flinke beproeving om zo met elkaar te reizen, maar wat hebben we met elkaar gelachen. De internetgekkies zijn niks vergeleken met Mark en Charlotte.
De twee weken die we hadden voor het Zuider-eiland bestonden voor ons echt uit onvergetelijke hoogtepunten! Niet alleen hebben we met Mark en Charlotte de nodige wijntjes gedronken en gewandeld maar ook Astrids verjaardag gevierd in de kayak in het Abel Tasman park, in een helikopter boven gletsjers gevlogen en met zeehonden gezwommen. En als echt absolute climax zijn we met Mark gaan skydiven! Hoe bizar was het om boven schitterende bergen uit een vliegtuig te springen en 50 seconden lang naar beneden te vallen terwijl er duizenden gedachtes door je heen flitsen om vervolgens een enorme adrenalinestoot te krijgen op het moment dat de parachute open springt.
Een dieptepunt was het om afscheid te moeten nemen van elkaar op het vliegveld na zes maanden lang 24/7 samen te zijn geweest. Dat was natuurlijk een groot tranendal waarbij zelfs de douane met tissues kwam aanzetten. De avonturen van Asterix en Obelies zijn hiermee voorlopig tot een eind gekomen aangezien Lies nog een paar maanden in Melbourne zal studeren en Astrid inmiddels weer in Nederland is. Wat zal het gek zijn om niet meer naast elkaar wakker te worden (de een met een ochtendhumeur, de ander hyperactief) en elkaar uit te kunnen lachen om elkaars oenigheid. We zijn intens dankbaar voor de onbeschrijfelijke tijd die we met elkaar hebben mogen delen en zijn trots op de bijzondere reis die we samen gemaakt hebben! Het was heerrrrlijk!
We willen jullie bedanken voor het lezen van onze blog en de leuke reacties die we hierop gekregen hebben! Ondanks dat we niet altijd de woorden konden vinden om datgene wat we hadden meegemaakt te omschrijven, hebben we iedere keer genoten van jullie reacties. Het was super om onze avonturen met jullie te kunnen delen.
Aangezien we niet zoveel tijd hadden voor het Noordereiland zijn we in een week van Auckland naar Wellington gereden waarbij we een grote tussenstop hebben gehad in Tongariro National Park, ook wel bekend van Lord of the Rings. Hier hebben we een ontzettend mooie wandeling gemaakt door het vulkanische landschap. Gelukkig bleek deze trekking een stuk minder zwaar dan die van een paar maanden geleden op de Rinjani, hadden we geen gids nodig en waren de paden mooi bewandelbaar waardoor Astrid voor de verandering ook kon genieten van het uitzicht op de top.
Karel de Wit werd onderweg ook nog even opgepikt en samen met hem hebben we stinkende zwavelputten bezocht, wijntjes gedronken onder een heldere sterrenhemel en vooral veel gelachen. Want hey, ‘les amis de tes amis sont mes amis’ aldus Charlotte.
Na een week namen we afscheid van Karel en maakten we per veerpont de oversteek naar het Zuidereiland. Dat was genieten geblazen in het zonnetje op het dek tussen opspringende dolfijnen en de wonderbaarlijke fjorden. Ondanks dat Mark begon te wennen aan het links rijden en schakelen (petje af voor deze held!), hadden degene die achterin zaten wat meer moeite met het wennen aan onze camper (aka ons bakbeest). Iedere bocht en heuvel werd gevoeld en aangezien het Zuidereiland gepaard ging met smalle bochtige wegen ging er geen rit meer voorbij zonder bekvechten en kastjes die open vlogen tijdens het rijden. De ellende zette zich 's nachts voort aangezien de hele camper bewoog wanneer Mark zich omdraaide in zijn slaap waardoor Lies menigmaal dacht dat we aan het rijden waren en begon te praten (lees: paniekeren) en slaapwandelen. Gelukkig maakte het landschap waar we doorheen reden maakte echter alles goed. Het zuiden bleek nog mooier te zijn dan het Noordereiland waardoor de heftige ritten afgewisseld werden door de nodige pit-stops om van het uitzicht te genieten! Het was een flinke beproeving om zo met elkaar te reizen, maar wat hebben we met elkaar gelachen. De internetgekkies zijn niks vergeleken met Mark en Charlotte.
De twee weken die we hadden voor het Zuider-eiland bestonden voor ons echt uit onvergetelijke hoogtepunten! Niet alleen hebben we met Mark en Charlotte de nodige wijntjes gedronken en gewandeld maar ook Astrids verjaardag gevierd in de kayak in het Abel Tasman park, in een helikopter boven gletsjers gevlogen en met zeehonden gezwommen. En als echt absolute climax zijn we met Mark gaan skydiven! Hoe bizar was het om boven schitterende bergen uit een vliegtuig te springen en 50 seconden lang naar beneden te vallen terwijl er duizenden gedachtes door je heen flitsen om vervolgens een enorme adrenalinestoot te krijgen op het moment dat de parachute open springt.
Een dieptepunt was het om afscheid te moeten nemen van elkaar op het vliegveld na zes maanden lang 24/7 samen te zijn geweest. Dat was natuurlijk een groot tranendal waarbij zelfs de douane met tissues kwam aanzetten. De avonturen van Asterix en Obelies zijn hiermee voorlopig tot een eind gekomen aangezien Lies nog een paar maanden in Melbourne zal studeren en Astrid inmiddels weer in Nederland is. Wat zal het gek zijn om niet meer naast elkaar wakker te worden (de een met een ochtendhumeur, de ander hyperactief) en elkaar uit te kunnen lachen om elkaars oenigheid. We zijn intens dankbaar voor de onbeschrijfelijke tijd die we met elkaar hebben mogen delen en zijn trots op de bijzondere reis die we samen gemaakt hebben! Het was heerrrrlijk!
We willen jullie bedanken voor het lezen van onze blog en de leuke reacties die we hierop gekregen hebben! Ondanks dat we niet altijd de woorden konden vinden om datgene wat we hadden meegemaakt te omschrijven, hebben we iedere keer genoten van jullie reacties. Het was super om onze avonturen met jullie te kunnen delen.
-
01 Maart 2016 - 15:04
Willy Kooijmans:
Lieve meiden, wat fantastisch om weer in jullie aconturen te mogen delen.
We hebben er van genoten. Astrid, succes om hier weer je draai te vinden en Lies nog ver weg succes met de studie en geniet er vooral ook van. Veel liefs,
-
01 Maart 2016 - 20:35
Oma Finny:
Hey Dames,
Ik heb wederom heel erg genoten van jullie blog. Jullie doen echt geweldige dingen!!! Ik zal op dit moment niet meer durven te skydiven maar vroeger had ik mee gedaan. Heel ergbedankt dat jullie ons zo goed op de hoogte hebben gehouden van de prachtige reis.
Hele dikke kus en nog een hele fijne reis,
Oma Finny -
01 Maart 2016 - 21:18
Mark Van Den Eijnden:
hoi meiden,
Het was heerlijk om met jullie de laatste drie weken van jullie avontuur mee te mogen maken. Ook dat er nog een studievriend werd ingevlogen maakt onze eerste drie weken van onze reis ontvergetelijk. Heerlijk en tot de bitterballen in Nederland, Mark -
02 Maart 2016 - 19:33
Loes En Hetty:
Hallo meiden, van Charlotte gehoord dat er weer post was. Dit keer van een land dat nog op ons lijstje staat maar een beetje ver is om even naar toe te gaan. De ongereptheid, de rust en het avontuur hebben jullie heel mooi beschreven. De bijgeleverde foto's zijn een prachtige ondersteuning.
Het is een scheiding van flink wat mijlen en straks als jullie elkaar op Schiphol weer zien zal ook dat weer heel bijzonder zijn.
Succes met het oppakken van de studie waar ook ter wereld!
En Lies natuurlijk ook nog even lekkergenieten van je ouders, doe ze de groeten!
Loes en Hetty -
08 Maart 2016 - 00:02
Dianne:
Goh, wat enorm weer allemaal ! Zo intens en zo ongelooflijk indrukwekkend. Ik snap dat de woorden soms mankeren om te omschrijven wat er allemaal beleefd is in dat prachtige land. Maar geloof het of niet: voor ons, die jullie verslag lezen, is het ook hartstikke moeilijk geweest om de "Wauw's", de "Tjeetje's", "Gosjemikke's" en alle andere commentaren tijdens het lezen met jullie te delen! Maar het was een plezier, en ik keek er iedere keer weer naar uit. Heel veel dank dat jullie iedere keer weer de tijd hebben genomen om het op te schrijven en het online te zetten; geweldig.
Veel liefs en tot vlug ziens!
Dianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
