Asterix & Obelies op reis - Deel 5 (Vietnam)

Bij aankomst in Ho Chi Mihn kon het feest meteen beginnen; het was kerstavond! Om het echte kerstgevoel te krijgen ondanks de warmte en de afwezigheid van de rest van de familie, besloten we om een lekker 5-gangendiner te eten en onszelf op te tuigen met kerstmutsjes. Waar we in Nederland lekker lang tafelen met kerst, werd hier het eten op tafel neergezet met zo'n snelheid dat het leek alsof we meededen aan een eetwedstrijd. Tijdens de soep stond het ijs al op tafel! Gelukkig mocht dat de pret niet drukken en hadden we op deze manier extra lang de tijd om cadeautjes uit te wisselen. Bovendien maakte de avond daarna alles goed wat betreft het eten; samen met Tom zijn we ter ere van de laatste avond met z'n drietjes luxe sushi gaan eten! Om de kerstdagen nog extra feestelijk te maken sloten Miron en Jasper (vrienden uit Utrecht) aan en samen met hen hebben we in Ho Chi Mihn de Mekong Delta, de Cu Chi tunnels, een waterpark en het oorlogsmuseum bezocht. Voornamelijk deze laatste twee sprongen eruit aangezien we de Mekong Delta en de tunnels ontzettend toeristisch vonden. Het oorlogsmuseum maakte indruk aangezien we op school natuurlijk wel het een en ander hebben geleerd over de Vietnamoorlog (de oorlog tussen het kapitalistische zuiden en het communistische noorden) maar vooral vanuit westers perspectief. Het was voor ons dan ook erg interessant en schokkend om door een museum te lopen dat door middel van vreselijke foto's de kant van de Vietcong (de communisten) weergaf. Het waterpark maakte op geheel andere wijze indruk; wat hebben we gelachen om alle Aziaten die in hun reddingsvest in het golfslagbad mee deinsden op de muziek van de band die op een groot podium aan het spelen was! Ook hebben we gelachen om de oenige acties van onze medereizigers; Miron die haar maandsalaris aan fooi uitgaf na haar eerste massage en Tom die zo slim was om al een week te vroeg te beginnen met het slikken van zijn malariatabletten waardoor hij er in Azië niet genoeg had.

Naast al dit gelach was het ook tijd om een traantje weg te pinken in Ho Chi Mihn want er moest afscheid genomen worden van Tom. Wat hebben we genoten van deze geweldig leuke weken met hem en wat was het bijzonder om deze heerlijke Pablo bij ons te hebben aan de andere kant van de wereld! Nadat de tranen van de wangen geveegd waren was het tijd om samen met Miron door te gaan naar Mui Ne om daar oudjaarsavond te vieren. Zonder oliebollen en vuurwerk maar met de voetjes in het zand telden we af en hebben we de nacht doorgehaald. We begonnen het nieuwe jaar goed met een fikse kater en een flinke boete aangezien we werden aangehouden tijdens ons scooterritje naar de zandduinen. Miron zag er natuurlijk uit als een doorgewinterde Hell's Angel maar wij werden van de weg geplukt om vervolgens even handje contantje de inhoud van de portemonnee te doneren aan de corrupte politieman. Na het zonnige Mui Ne trokken we door naar Dalat, waar het voor ons na 4 maanden van hitte eventjes wennen was aan de lage temperaturen. Ondanks de kou was Dalat zeker de moeite waard aangezien het landschap dat we verkend hebben met een easyrider, ronduit schitterend was! Om de opkomende verkoudheid te omzeilen zijn we al snel door gegaan naar Hoi An, een schattig kustplaatsje met Chinese invloeden. Naast chillen op het strand, stappen en een bezoekje aan de oude ruines van My Son, hebben we Vietnamees leren koken tijdens een kookworkshop. Dit laatste was echt een hoogtepuntje aangezien we de hele dag met vrijwel de hele familie hebben staan koken en zitten eten. Ook hadden we waardevolle gesprekken met hen over de huidige regering die enkel bestaat uit de Communistische Partij en in hoeverre dat dit invloed heeft op de bevolking. Zo vertelden zij over de enorme corruptie schandalen, de door de staat gecontroleerde verkiezingen en de manier waarop Zuid Vietnamezen benadeeld worden ten op zichtte van de Noord Vietnamezen.

Na deze heerlijke dagen in Hoi An moest er helaas ook van Miron afscheid genomen worden. Waar we in het begin Miron nog uitlachten om haar meegenomen tools misten we later haar goede keuzes wat betreft eten, haar imitaties van de internetgekkies en de geweldige tijd die we met haar hebben gehad! Vanaf nu was de tijd aangebroken dat we alleen elkaar nog konden vervelen en uitlachen en dat hebben we dan ook gedaan! Na het afscheid hebben we zelf met de moterbikes een prachtige 7 uur durende route gereden van Hoi An naar Hue dwars door de bergpas. Eenmaal aangekomen in Hue namen we meteen de bus naar Phong Nha Ke-Bang, een dorpje dat nog niet heel bekend is maar waar ontzettend gave grotten te vinden zijn. Compleet uitgeteld wilden we 's nachts ons bedje induiken totdat Astrid plotseling vanuit haar ooghoek een gigantische spin met het formaat van een voetbal naar het hoofd van Lies zag kruipen. Paniek alom natuurlijk en nadat de guesthouse-eigenaar de spin had verwijderd kon de slaap nog maar moeilijk gevat worden. In de grotten die we vervolgens bezocht hebben was het al niet veel beter gesteld met de spinnen maar gelukkig hadden we daar wel een geweldige ervaring in de modder. In een van de grotten was het namelijk mogelijk om na een heuse zipline een verkwikkende duik te nemen in een modderbad. Het was heerlijk om als twee vieze biggetjes te dobberen in de dikke blubber!

Van de dikke blubber en herfstachtig weer in Phong Na Ke-Bang gingen we naar ijzige wind en winterse temperaturen in Hanoi. Het was hier in het noorden van Vietnam al jaren niet meer zo koud geweest en dat was goed te merken! Alle locals liepen dik bepakt rond, winterjassen en handschoenen werden binnen aangehouden en gezien de afwezigheid van verwarming werden op straat vuurtjes gestookt om warm te worden. Ook wij konden maar moeilijk wennen aan deze onverwachte winterse taferelen en we moesten onze zomerse garderobe inruilen voor jassen, truien en lange broeken. Desondanks lieten we ons niet uit het veld slaan door de kou en boekten we een tour naar Sapa en Halong Bay. Sapa staat bekend om de groene rijstvelden en de mooie trekkingen hierdoor heen. Door het weer was er helaas geen groen te zien maar samen met onze gids, Su, hebben we twee dagen gelopen langs allerlei dorpjes dwars door allemaal rijstvelden (waar Astrid overigens weer in gevallen was). Onderweg hadden we gesprekken over haar kinderen, de seksuele (ontbrekende) voorlichting in de dorpen en haar huwelijk dat op haar 15e al bezegeld werd. We sliepen een nacht bij Su en haar familie in haar houten huis (wat voor ons koukleumpjes betekende dat we onder 4 dekens moesten liggen) en speelden daar allerlei spelletjes met haar kinderen (valsspelende kinderen volgens onze verliezende Lies). Na twee onvergetelijke dagen gingen we door naar Halong Bay. Hier was het al niet veel beter gesteld met het weer waardoor we helaas niet veel konden zien en onze overnachting op de boot niet door kon gaan door de storm. Maar ieder nadeel heb z'n voordeel zeggen we altijd maar zo en zo was het wel mogelijk dat we twee nachten op een privé eiland konden slapen met een super leuke groep Zuid-Amerikanen!

Inmiddels zijn we alweer een nieuw avontuur begonnen in Nieuw Zeeland samen met de ouders van Lies en hebben we Zuid-Oost Azië na 5 maanden achter ons gelaten. Het is even wennen om geen noodles en rijst meer te eten op straat, vastgebonden biggen op scooters of tientallen dode kippen aan het stuur van een fiets te zien, afdingen om de kleinste bedragen, spugende of gorgelende Aziaten tijdens het eten, hele families vervoerd zien worden op slechts 1 scooter, de tijd die geen rol speelt, geen overheerlijke fruitshakes meer te kunnen drinken of wazige gesprekken in gebrekkig Engels te voeren. Maar man o man, wat hebben we genoten en geleerd, ongelofelijk mooie dingen gezien en bijzondere mensen ontmoet!!